Oost Duitsland

Na ons verblijf aan het meer Male Dąbie zijn we verder getrokken naar Landkreis Wittenberg. We hadden geen rekening gehouden met Pinksteren en het werd even lastig om een camping te vinden die nog een plekje voor ons had. In de maanden mei en juni is er op iedere camping plek zat maar met Pinksteren trekken vele Duitse families/ vriendengroepen er massaal op uit en bevolken de campings. Gelukkig troffen we na zo ongeveer 20 telefoontjes een camping die niet aan reserveren deed en zo kwamen we terecht aan de Tonsee. Een prachtig meertje met een idyllisch strandje. Maar dat is niet altijd zo geweest. Waar nu het meer is zat het vroeger vol klei in de bodem en daarom werd er in 1889 een steenfabriek gebouwd en werd het gebied afgegraven met als jaarlijkse opbrengst 42 miljoen stenen. Nadat de fabriek gesloten en afgebroken werd is de tot 40 meter diepe put gevuld met lekkend bronwater. En echt, je kunt het je haast niet voorstellen maar het is er prachtig. Na een mooie week zijn we naar Landkreis Wittenberg vertrokken Waardoor dit gebied zo waterrijk is heeft een reden. De bodem zit of liever gezegd zat hier vol met bruinkool en om dat uit de grond te halen zijn enorme graafmachines nodig. Je kunt die enorme machines, die nu werkeloos staan weg te roesten, in een soort van museum bekijken. Het ziet er bijna surrealistisch uit. Heel veel dorpjes moesten vanwege deze mijnbouw wijken en net als bij de Tonsee zijn al deze afgravingen gevuld met water waardoor er toeristische activiteiten voor in de plaats kwamen. Overigens wordt er in Duitsland nog steeds veel bruinkool uit de bodem gehaald en, naast hout, gebruikt voor de energiecentrales. Duitsland heeft wat de bruinkool betreft nog wel een ‘probleempje.

Bij ons  bezoek aan de stad Wiitenberg stuitten wij op de interessante personage van Katharina van Bora. Zij was een non uit het Cisterciëserklooster en was het nonnenleven zat en vluchtte met elf andere nonnen uit het klooster. In die tijd was de kerk zeer machtig en was het moeilijk om uit de greep van de kerk te blijven. Toch lukte dit Katharina. Toen zij eenmaal in het geheim onderdak gevonden had ontmoette zij Hieronymus Baumgärtner, waar zij smoorverliefd op werd. Hieronymus zou op dienstreis gaan en beloofde na terugkomst met Katharina te trouwen. Echter Hieronymus kwam nooit meer terug….  In 1525 trouwde Katharina met een gewezen monnik en zij kregen zes kinderen, drie meisjes en drie jongens. Daarnaast droeg zij ook de zorg voor nog elf andere kinderen Deze kinderen waren wees of werden niet door de bevolking geaccepteerd. Katharina was van lage landadel en  toen haar ouders overleden erfde zij het landgoed van haar ouders.. Van de keurvorst kregen  Katharina en  haar man, zonder enige betaling, de beschikking over een leegstaand klooster met bijgebouwen en landerijen. Van dit klooster wist Katharina op eigen kracht een goed lopend bedrijf te maken. Tevens brouwde zij voor eigen gebruik bier. De stallen werden gevuld met varkens en koeien  en op de landerijen werden hop en tarwe verbouwd. Katharina bestierde het gehele gezin en zorgde voor een goed inkomen. Haar echtgenoot trok vaak het land in voor lezingen maar werd ook  door gezaghebbende personen geraadpleegd. Zelfs Erasmus uit Nederland kwam op bezoek bij de familie. Bora’s man was erg onder de indruk van hetgeen Erasmus over de vrijheid van mens en geest te vertellen had. Erasmus sloeg als het ware een brug tussen de gedachte over christelijke vrijheid en het Humanisme. Katharina overleefde haar man, maar kwam nooit echt voor in de geschiedenisboeken. Toch was zij de sterke vrouw achter haar man…..Maarten Luther. 

Wij kwamen vanuit Polen in Lutherstad Wittenberg en mochten de historische viering van de bruiloft van Maarten en Katharina meemaken. In de gehele binnenstad was het feest. Natuurlijk werd er muziek gemaakt en waren er massa eet- en drankkraampjes. Veel Wittenburgers liepen in de kledingdracht uit die tijd en  konden we  leuk oude ambachten bekijken. Wat we wel vreemd vonden is dat in 1922 Wittenberg officieel Lutherstad genoemd werd maar dat wij dit nooit op school geleerd hebben. Mogelijk dat de Katholieken dit verzwegen hebben?