de paden op de lanen in........

…….vooruit met flinke pas!

Oké, we zijn dan weliswaar in Nederland aangekomen, maar dat wil niet zeggen dat we dit jaar klaar zijn met reizen. Zeker niet. Tot november kunnen we nog lekker rondtoeren. Dus zijn we nog niet eens op de helft. Thuis moeten we, even tussendoor, enkele zaken regelen, zoals gezellig belasting betalen (via internet in het buitenland is dit toch risicovol), post verwerken en een leuke Zwanenfamiliedag op Zorgvrij houden.

Ondertussen is er in de vakantie-vergadercommissie een speciale aanvraag binnen gekomen voor de aanschaf van een caravan. Dit voorstel is door alle commissieleden in beraad genomen en het is afwachten wat de ledenraad zal beslissen.

De primaire reden om de caravan-aanvraag te doen heeft te maken met de momenten dat we ergens maar één dag verblijven. Het opzetten en afbreken van de Klapkar is dan op zich geen probleem, maar toch als je dit vier dagen opeenvolgend doet, kun je het wel eens een beetje zat worden. Immers als je ’s avonds lekker wilt koken en ’s morgens van een ontbijt wilt genieten, dan moet je toch het een en ander uitgepakt hebben en klaarzetten. Daarbij vraagt het opzetten van de Klapkar iets meer handelingen dan het uitdraaien van de pootjes van een caravan.

In de beleving van de aanvragers van zo’n caravan is het “eendagsverblijf” met een caravan praktischer, efficiënter en gemakkelijker omdat alle slaap-, kleed- en kookspullen voor de grijp liggen.

Voor tips houden wij ons aanbevolen.

De definitieve stap naar zo’n huisje op wielen is nog niet gezet en dat wil ook niet zeggen dat we de Klapkar zat zijn. Zeker niet! Er is voor bijna 20.000 kilometer met de Klapkar rondgetrokken en we hebben hiermee veel plezier beleefd. In feite, als je eenmaal goed bent ingericht, gaat er niets boven het verblijf is deze ruime tentwoning. De tijd zal het leren.