Vrbnik

Voor ons was het de vraag hoe je dit soort woorden nou uitspreekt. Dus vroegen we dit aan de inwoners van het dorp. En hoe simpel kan het zijn: Je spreekt het gewoon uit zoals je het leest. Wel even wennen aan het struikelen over de “r” en “b” na elkaar maar na een paar keer deze binnensmondse klanken geoefend te hebben ging de uitspraak best wel naar behoren.

Vrbnik is een dorpje dat op een rotsachtig uitsteeksel ligt op zo’n 48 meter hoogte.

De plaats is bekend om zijn edele wijnsoort de “Vrbnik žlahtina”. Van deze druivensoort wordt witte wijn gemaakt, maar ook  “Valomet”, een Champagneachtige wijn die gerijpt wordt op de bodem van de zee; een halve mijl uit de kust. Het leek ons dan ook wel interessant om zo’n witte wijn te proberen. Voordat we tegen de steile heuvel naar het dorp moesten klimmen zagen we al de wijnranken gezellig van een afstand naar ons lonken.

Enfin, eerst het dorp bekijken……..

Vrbnik gaat er prat op het smalste straatje ter wereld te hebben. Doormiddel van allerlei bewegwijzering werden wij hier naartoe geleid en jawel hoor de straat bleek echt wel erg smal te zijn: 45 centimeter breed. s ’Morgens had de brandweer nog een dikke Duitser bevrijd die klem zat in de straat waardoor de doorgang verstopt was geraakt. Ze hebben hem in stukken eruit weten te krijgen……… Wij hadden hier al bij het ontbijt rekening mee gehouden door slechts één crackertje te eten. Achteraf bleken wij geen problemen met deze nauwe doorgang te hebben.

Zoals overal ter wereld waren er (en zijn er) personen of families die ‘de baas’ zijn/waren over een gebied, zo ook hier. Op Krk waren de familieleden Frankopan de heersers, zij hadden burchten en paleizen op het eiland. In Vrbnik hadden ze een paleis waar ze onderdak boden aan schurken die ter dood veroordeeld waren.

Maar goed, we kwamen hier voor de beroemde en voor ons onbekende wijn!

In een steil omhoog lopend straatje was een wijnlokaaltje waar je de Vrbnikwijn kon proeven. Hoewel de witte wijn, de bekende wijn was, had men ook rode en zoete wijn.

Na het proeven besloten wij tot de aanschaf van de enorme hoeveelheid van één fles wit en één fles rode wijn. De dame van het lokaal gaf aan dat zij alleen anderhalve literflessen had, wat voor ons uiteindelijk, na ampel overleg, geen probleem was. Bijzonder echter, waren de flessen: zij tapte de wijn in halve liter plastic petflessen!!

In Frankrijk zou zij uitgemaakt worden voor cultuurbarbaar, echter hier was dat zeker gewoon.  Ook de prijs was bijzonder er werd ons € 2 per 0,75 liter gerekend. Na 60 Kuna betaald te hebben, pulkte we onze auto uit het nogal krappe gebied en gingen verheugd om onze aankoop terug naar de grindbak.

De komende dagen zullen wij ervaren hoe de wijn smaakt en of we toch nog een keertje terug gaan om bij te tanken……