De Kerk en het Kruis

Het was een tamelijk gure dag en we fietsten door het dorp Afferden. Zoals in de meeste dorpen ook in dit dorp een kerk.  Hij oogde als een gewone kerk maar dan wel een wel  zonder toren. Naast de kerkdeur hing een bord   met een mogelijk Hindoestaanse tekst.

Net toen we wilden aankloppen ging de kerkdeur open en stonden wij oog-in-oog met een heuse Boeddhistische monnik. Op onze vraag of we de kerk van binnen mochten bekijken opende hij de deur helemaal voor ons en werden wij vriendelijk door hem verwelkomd Deze kerk (voorheen Sint-Victor en Gezellenkerk) is een voormalige parochiekerk in het noorden van Afferden (Gelderland). De kerk is ontworpen door de kerkarchitect Carl Weber (1820–1908). Echter heer Carl had zijn huiswerk slecht gedaan en had verzaakt een goede berekening van de ondergrond te maken.

Al tijdens de bouw van de kerk, in 1890, begon de torenromp te scheuren en te verzakken. Mede daardoor stond hij scheef. Om deze reden moest de bouw van de toren worden stopgezet op een hoogte van 17,10 meter. De bedoeling was dat  hij eigenlijk 65 meter hoog had moeten worden. Vervolgens werd het overgebleven geld niet meer gebruikt voor de toren, maar voor de versteviging van de  fundering. Door financiële beperkingen en terugloop van kerkgangers werd de pastorie in 2016 in de verkoop gedaan. Er meldden zich vier boeddhistische monniken die de  pastorie wel wilden kopen. De koop werd gesloten en deze monniken van de Thais-boeddhistische Stichting Dhammakaya Nederland kregen het kerkgebouw erbij. Zij maakten van de kerk een tempel die nu dienst doet als een opleidings- en meditatiecentrum voor zowel Thai als Nederlander. Bij het naar binnen gaan van de gebedsruimte moesten  we natuurlijk wel onze onreine schoenen uit  doen en ook  over de drempel heen stappen in plaats van erop.  Al eerder zagen we onderweg dat kerkgebouwen andere functies kregen zoals bijvoorbeeld een appartementencomplex. Ook deze metamorfose is een goede manier om een kerk in stand te houden.

Appeltern kennen we voornamelijk om zijn tuinen; minder bekend is het verhaal van de Franciscaner priester die in 1542 naar het kasteel van Druten trok om een kasteelbewoner het laatste sacrament toe te dienen. Toen hij op de Waalbanddijk bij Appeltern liep zag hij twee   edellieden duelleren. Hij probeerde vrede te stichten en sprong tussenbeide. Daarbij werd de priester ongelukkig geraakt en gedood. Geschrokken staakten de edelen hun gevecht en vol berouw begroeven ze de ongelukkige op de dijk. Naderhand is op de plek van het graf een stenen kruis geplaatst. Dat kruis heeft alle eeuwen van overstromingen en dijkverbeteringen overleefd. Nog steeds is het kruis op de dijk nog te bewonderen..